ورشکستگی شرکتها

ورشکستگی شرکت ها

ورشکستگی، پایانی تلخ برای شرکت های تجاری و تاجران است. مشکلات اقتصادی و ضعف مدیریت از مهمترین عواملی است که موجب می‌شود که یک بنگاه اقتصادی و یا یک فرد تاجر به ورشکستگی برسد. عدم پرداخت بدهی‌ها نیز مشکل را دو چندان می‌کند. در این شرایط، آگاهی از شرایط و قوانین و حمایت‌هایی که قانون از فرد یا شرکت ورشکسته می‌نماید، موجب می‌شود تا مشکلات به حداقل برسد.

هنگامی که تاجر یا شرکت تجاری نتواند به تعهدات مالی خود کند و از پرداخت بدهی‌های خود ناتوان باشد و به عبارت دیگر، بدهی‌های وی بیش از دارایی اش باشد، به ورشکستگی رسیده است. باید توجه داشت که ورشکستگی با اعسار تفاوت دارد. زیرا در حالت اعسار، فرد اصلا اموالی را برای پرداخت ندارد. در حالی که در ورشکستی حتی ممکن است اموال شخص ورشکسته بیش از بدهی وی باشد، اما به دلایلی مانند در گردش بودن مال یا در رهن بودن آن‌ها، نتواند بدهی خود را پرداخت نماید.

انواع ورشکستگی

مطابق با قانون سه حالت برای ورشکستگی ممکن است رخ دهد:

  • ورشکستگی عادی: در این نوع ورشکستگی، تاجر یا شرکت تجاری بدون تقصیر یا تقلب و به علت قوه قاهره مانند عوامل خارجی نظیر تحریم و یا حوادث غیرمترقبه ورشکسته می‌گردد.
  • ورشکستگی به تقصیر: در این حالت، خطای تاجر و تقصیر موجب رسیدن به ورشکستگی می‌شود. ورشکستگی به تقصیر از جرایم غیر عمدی محسوب می‌شود. ورشکستگی به تقصیر معمولا به دلیل نداشتن دفتر تجاری و مشخص نبودن صورت دارایی و تعهدات و نیز انجام تعهد بیش از وضعیت مالی خود ایجاد می‌شود.
  • ورشکستگی به تقلب: تاجر با سوء نیت و تقلب، خود را ورشکسته اعلام می‌کند و در این حالت مجرم است. از مهمترین دلایل ورشکستگی به تقلب، پنهان کردن دارایی، از بین بردن مال با معاملات صوری و غیر واقعی، ایجاد بدهی غیر واقعی به منظور نشان دادن مبلغ بدهی بیش از مقدار اصلی است.

پس از قطعی شدن حکم ورشکستگی، شرکت تجاری خود به خود منحل شده و ظرف ۵ روز از تاریخ حکم، توسط دادگاه برای تاجر یا شرکت تجاری مدیر تصفیه انتخاب می‌گردد تا دارایی های شرکت را به پول نقد تبدیل کرده و مراحل تصفیه را که در صفحه مربوط به تصفیه شرکت ذکر شده انجام دهد.

اعلام ورشکستگی

ورشکستگی، زمانی رسمیت پیدا می‌کند که در دادگاه اثبات شده و حکم قطعی برای آن صادر شود. طرح دعوی از سوی یک یا چند نفر از طلبکاران و یا حتی خود تاجر آغاز شده و در دادگاه بررسی می‌شود، از مهمترین دلایل ورشکستگی تاجر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • واخواست سفته علیه تاجر و رسید چک بلامحل و برگشتی
  • فروختن دارایی و اجناس شرکت به بهای پایین
  • حوادثی مانند آتش سوزی، زلزله و … که موجب از بین رفتن بخش اعظمی از مال تاجر شود.
  • تعطیلی و بسته شدن محل تجارت
  • صدور اجراییه ‌های مختلف بر علیه فرد تاجر یا شرکت تجاری
  • عدم توانایی در پرداخت وام
  • اقرار فرد تاجر و گزارش حسابدار و حسابرس و …

نتایج و عواقب

اگر فرد تاجر، پس از صدور حکم ورشکستگی، معامله‌ای انجام دهد تمامی معاملات پس از صدور حکم ورشکستگی باطل می‌شود، مگر این که ثابت کند، معامله مذکور به نفع طلبکاران قبلی است و مدیر تصفیه نیز این موضوع را تایید نماید. صدور حکم ورشکستگی موجب می‌شود تا وضعیت زیر برای تاجر ایجاد گردد:

  • عدم دخل و تصرف در اموال خود: فرد ورشکسته دیگر حق اداره و مداخله در اموال خود را ندارد و این کار توسط مدیر تصفیه انجام می‌شود.
  • عدم دخالت در دعاوی طرح شده، تمامی دعاوی طلبکاران می‌بایست به طرفیت مدیر تصفیه شرکت اقامه گردد.
  • ابطال معاملات پس از صدور حکم ورشکستگی در صورت عدم تایید مدیر تصفیه
  • از بین رفتن اعتبار تاجر
  • عدم تعقیب انفرادی تاجر توسط طلبکاران: تمامی طلبکاران در ذیل یک دعوی علیه تاجر باید مطالبه حقوق خود را داشته باشند.
  • حال شدن دیون موجل: یعنی دیون و بدهی هایی که هنوز زمان سر رسید آن‌ها فرا نرسیده نیز باید در زمان رسیدگی به دعوی ورشکستگی، بررسی و نحوه پرداخت آن‌ها مشخص شود.
  • پرداخت بدهی طلبکاران

چه سرنوشتی در انتظار شرکت های ورشکسته است؟ / آینده سهام داران در دستان طلبکاران

قانون در مورد ورشکستگی چه می‌گوید؟

حاجیلو درباره قانون ورشکستگی ایران گفت: قوانین ورشکستگی در ایران، مربوط به سال ۱۳۱۱ است؛ بر اساس ماده ۴۱۲ قانون تجارت، هرگاه توقفی در پرداخت دیون یک تاجر بوجود آید، وی ورشکسته می‌شود. با این‌حال در مورد این‌که توقف در پرداخت دیون، به چه شکلی باشد، اختلاف نظر وجود دارد؛ برخی عقیده دارند که حتی اگر یک بدهی هم پرداخت نشود، فرد ورشکسته می‌شود. با این وجود، این استدلال صحیح به نظر نمی‌رسد.

وی ادامه داد: برخی دیگر معتقدند که توقف در پرداخت دیون باید واقعی باشد؛ به نحوی که بیلان شرکت منفی باشد. برای مثال مجموع بدهی تاجر یا شرکت، یک میلیارد تومان و مجموع دارایی‌های وی ۸۰۰میلیون تومان باشد. در رویه حقوقی ایران در سال‌های اخیر، منفی بودن بیلان معیار ورشکستگی است و اگر بیلان منفی نباشد، دادگاه‌ها ورشکستگی را نمی‌پذیرند.

حاجیلو افزود: وقتی دادخواست ورشکستگی به دادگاه ارائه می‌شود، شرکت کارشناسی شده و میزان بدهی‌ها و دارایی‌ها مشخص می‌شود. اگر بیلان منفی باشد، ورشکستگی نیز تایید می‌شود. در تهران، اداره امور ورشکستگی، ادامه مسیر را پیش‌ می‌برد و در شهرستان‌‌ها، دادگاه مدیر تصفیه برای شرکت تعیین می‌کند.

اول طلبکاران، بعد سهامداران

این حقوقدان، درباره آینده سهامداران یک شرکت، پس از ورشکستگی اظهار کرد: پس از صدور حکم ورشکستگی توسط دادگاه، مدیر تصفیه، لیستی از طلبکاران و بدهکاران شرکت تهیه می‌کند. وظیفه مدیر تصفیه این است که هم طلب‌های شرکت را نقد کند و هم بدهی‌های شرکت را پرداخت کند. طلب هر فرد از شرکت، به نسبت کل طلب‌ها، از دارایی‌های شرکت پرداخت می‌شود.  از آن‌جا که پرداخت بدهی‌های شرکت، بر پرداخت سرمایه سهامداران اولویت دارد، اگر در پایان رویه تصفیه طلبکاران، پولی باقی نماند، سهامداران همه سرمایه خود را از دست می‌دهند.

سهامداران از ورشکستگی سود می‌کنند؟

در پی اعلام رای دادگاه، مبنی بر انحلال شرکت تولی‌پرس، برخی از سهامداران «شتولی» اذعان می‌کردند که پولی که پس از تقسیم دارایی‌های شرکت دریافت می‌کنند، از اصل سرمایه‌شان بیشتر خواهد بود.

حاجیلو درباره این ادعا گفت: این تصوری اشتباه است که میان سهامداران وجود دارد. ورشکستگی شرکت، زمانی می‌تواند به سود سهامدارانش باشد که ورشکستگی، با اولین توقف در پرداخت بدهی اعلام شود. با این وجود، همانطور که پیش‌تر ذکر شد، در ورشکستگی‌ها میزان بدهی‌ها بسیار بیشتر از دارایی‌ها است و امکان منتفع شدن سهامداران وجود ندارد.

وی در ادامه افزود: گاهی اوقات ممکن است سرمایه یک شرکت بورسی در طول زمان از نصف هم کمتر شده باشد. وقتی ذی‌نفعان، درخواست انحلال شرکت را صادر می‌کنند، حسابرسی جدید انجام شده و دارایی‌های شرکت، تجدید ارزیابی می‌شود. برای مثال ملکی که شرکت، ۱۰سال پیش خریداری کرده است، به همان مبلغ در صورت‌های مالی شرکت وجود دارد. درحالی که قیمت واقعی آن چندین برابر شده است؛ به این ترتیب میزان دارایی‌های شرکت در ترازنامه افزایش می‌یابد.

حاجیلو ادامه داد: امید سهامداران شتولی، به این است که چنین اتفاقی در شرکت رخ دهد. با این وجود، اصولا دادگاه باید قبل از صدور حکم انحلال، این شرایط را بررسی کند. اگر تجدید ارزیابی انجام شده و سپس حکم انحلال صادر شده باشد، یعنی بیلان شرکت منفی است و در واقع پس از پرداخت بدهی‌ها، پولی در شرکت باقی نمی‌ماند که بین سهامداران توزیع شود.

شرکت‌ها، قربانی‌ محیط بد اقتصادی

این کارشناس حقوقی در ادامه، به تشریح دلایل ورشکستگی یک شرکت پرداخت و گفت: اگر دلیل زیان‌ده شدن یک شرکت، مدیریت ناصحیح باشد، می‌توان با تغییر مدیران و حمایت‌های مالی، شرکت را احیا کرد اما بیشتر ورشکستگی‌ها در ایران، ناشی از مشکلات موجود در اقتصاد، از جمله تورم و اختلال در نرخ ارز، است. وقتی شرکت در یک محیط اقتصادی سالم فعالیت می‌کند، می‌تواند خود را بروز کند. برای مثال شرکت ارج در ابتدای فعالیت خود، دستگاه‌های جدیدی داشت، در گذر زمان این دستگاه‌ها مستهلک شدند اما شرکت ارج مجبور بود که با همان دستگاه‌ها کار کند. افزایش هزینه‌های ناشی از این موارد، باعث زیان‌ده شدن شرکت‌ها و در نتیجه ورشکستگی آن‌ها می‌شود.

حاجیلو در پایان بیان کرد: برخی از مشکلات نیز به علت ضعف در قوانین ورشکستگی است. قانون تجارت ایران، در سال ۱۳۱۱ تصویب شده و بخش کوچکی از آن در سال ۱۳۴۷ اصلاح شده است. سال گذشته، برنامه‌هایی برای اصلاح این قانون در مجلس وجود داشت که این‌طور نشد. متاسفانه در ایران، مسائل سیاسی همیشه از تجارت جدی‌تر هستند. پایه و اساس یک کشور پیشرفته تجارت آن است و نمی‌توانیم با قانونی که متعلق به ۵۷سال پیش است، انتظار اقتصادی پویا داشته باشیم.

 

مسئولیت بدهی و تعهدات شرکت با مسئولیت محدود با چه کسانی است؟

 

برابر قانون، شرکت ها شخصیتی مستقل از سهامداران و  مالکین خود دارند بنابراین اصل بر این است که دارائی، بدهی، بستانکاری و تعهداتشان به خودشان مربوط می شود نه به سهامداران و مالکین و مدیران آنها.

به گونه ای کلی و به عنوان یک قانون فراگیر می توان گفت که مسئول پرداخت بدهی های یک شرکت، خود آن شرکت است و بدهی شرکت را اصولاً از محل اموال و دارائی و از حساب همان شرکت، پرداخت می کنند نه از  محل اموال و حساب شخصی سهامداران و مالکین و مدیران آنها.

بر این قانون کلی، استثنائاتی نیز وجود دارد که ما در این نوشتار به مواردی از این استثنائات که در شرکت با مسئولیت محدود ،جاری است اشاره می کنیم.

در موارد زیر علاوه بر شرکت، دارندگان سهم الشرکه (شرکاء) در شرکت با مسئولیت محدود، مسئول پرداخت بدهی شرکت به شمار می روند:

۱)  در شرکت با مسئولیت محدود، شرکاء (سهم الشرکه داران) فقط تا میزان سرمایه ای که در شرکت با مسئولیت محدود دارند مسئول بدهی شرکت نیز خواهند بود. مثلاً اگر سرمایه ثبت شده شرکت یک میلیارد ریال باشد و یکی از شرکاء دارای ۱۰ درصد سهم الشرکه یعنی صد میلیون ریال سهم الشرکه باشد در مورد بدهی های شرکت فقط تا میزان صد میلیون ریال مسئول خواهد بود.

۲) اگر در نام شرکت با مسئولیت محدود نام یکی از شرکاء (دارندگان سهم الشرکه) همراه با نام شرکت، قید شود آن شریک، در برابر اشخاص ثالث، در مورد تعهدات و بدهی های شرکت، مانند ضامن، به شمار می رود.

۳) اگر در نام شرکت با مسئولیت محدود، عبارت “با مسئولیت محدود”  آورده نشود آن شرکت در برابر اشخاص ثالث همچون شرکت تضامنی به شمار خواهد رفت و هر یک از شرکاء (دارندگان سهم الشرکه) مسئول پرداخت همه بدهی های شرکت با مسئولیت محدود، خواهند بود.

۴) در هنگام تاسیس (پیدایش) شرکت با مسئولیت محدود، شرکاء در مورد ارزشی که برای آورده غیر نقدی یکدیگر در نظر گرفته اند در برابر اشخاص ثالث، برای پرداخت بدهی های شرکت تا میزان ارزشی که برای آورده غیر نقدی، در نظر گرفته اند، مسئولیت تضامنی دارند.

۵) شرکاء (دارندگان سهم الشرکه) در شرکت با مسئولیت محدود در هنگامی که کوتاهی و اشتباهات آنان در هنگام تاسیس شرکت، باعث بطلان شرکت گردد در برابر اشخاص ثالث در مورد بدهی و تعهدات شرکت، مسئولیت تضامنی دارند.

 

در صورتی که به انتخاب وکیل یا مشاوره در زمینه های مرتبط با نوشتارهای من نیاز داشتید با شماره 09120466204 تماس حاصل فرمایید.

3.3/5 - (3 امتیاز)

درباره سلمان احدی

همچنین ببینید

خيار تدليس

خیار تدلیس

خیار تدلیس تدلیس به معنی فریب دادن و پنهان کردن واقع است پس هرگاه فروشنده …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سوالی دارید؟ با ما صحبت کنید!
مکالمه را شروع کنید
سلام! برای چت در WhatsApp پرسنل پشتیبانی که میخواهید با او صحبت کنید را انتخاب کنید
تماس با ما (کلیک کنید)